Het grootste qua volume zou waarschijnlijk een Matrioshka-brein zijn.

Een Matrioshka-brein is een verzameling van meerdere concentrische Dyson-bollen die gebruikmaken van verschillende golflengten van licht.

Hier is de lijst van Wikipedia's artikel over megastructuren waar ik het vond:

• De Alderson-schijf is een theoretische structuur in de vorm van een schijf, waarvan de buitenste straal gelijk is aan de baan van Mars of Jupiter en de dikte enkele duizenden mijlen is. Een beschaving zou aan beide kanten kunnen leven, vastgehouden door de zwaartekracht van de schijf en toch zonlicht ontvangen van een ster die op en neer beweegt in het midden van de schijf.
• Een Dyson-bol (ook bekend als een Dyson-schaal) verwijst naar een structuur of massa van ronddraaiende objecten die een ster volledig omgeeft om volledig gebruik te maken van zijn zonne-energie.
• Larry Niven's Ringworld is een kunstmatige ring met een straal die ongeveer gelijk is aan de straal van de baan van de aarde. Een ster is aanwezig in het midden en de ring draait om kunstmatige zwaartekracht te leveren.
• Een Matrioshka-brein is een verzameling van meerdere concentrische Dyson-bollen die gebruik maken van verschillende golflengten van licht.
• Een Stellaire motor gebruikt ofwel het temperatuurverschil tussen een ster en een interstellaire ruimte om energie te winnen of dient als een Shkadov-boegschroef.
• Een Shkadov thruster versnelt een hele ster door de ruimte door selectief licht aan één kant ervan te reflecteren of te absorberen.
• Topopolis (ook bekend als Cosmic Spaghetti) is een grote buis die roteert om kunstmatige zwaartekracht te bieden.

Een paar andere die hele sterren rondbewegen, worden waarschijnlijk als groter beschouwd in termen van massa als je telt de massa van de ster.

In Greg Egan's Diaspora zijn de vervaardigde objecten aan het einde van de reis van de personages onvoorstelbaar groot in termen van ons universum. Elk subatomair deeltje bevat een heel universum, waarvan elk subatomair deeltje een heel universum bevat, en herhaalt vervolgens miljoenen keren totdat je in ons universum komt.

Niets anders in SF komt binnen triljoenen orden van omvang als zo groot.

Multivac.

Isaac Asimov's In "The Final Question" verwijst Asimov naar de laatste versie van Multivac als het bekende universum. Het wordt tenslotte een god als het antwoord geeft op de vraag: kan entropie worden teruggedraaid?

Een apparaat dat een ster omgeeft is leuk, maar waarom zou je die sterren niet gebruiken om iets te bouwen? Fry heeft het gedaan!

Hoe zit het met de Great Attractor gemaakt door de Xeelee in Stephen Baxter's Ring? Omdat het een kunstmatige structuur is met galactische supercluster-proporties, zou het op zijn minst op de lijst moeten staan.

In Stargate Atlantis creëren de sterrenpoorten op aarde en Atlantis een wormgat met een lengte van drie miljoen lichtjaar. Het is een enkel geconstrueerd object wanneer het wordt geïnstantieerd. Natuurlijk is drie miljoen lichtjaar de waargenomen externe lengte; vermoedelijk is het veel korter als je er doorheen reist.

Het wormgat in Stargate Universe aan het begin van de serie is veel langer (maar ik kan me niet herinneren hoe lang).

Niet zo groot als een universum, maar de planetenbouwers van de "Hitchhiker's Guide to the Galaxy" zijn indrukwekkend en fascinerend.

Helaas zijn de planeten zou van nature voorkomen, maar wie weet op het einde ...

Ringworld Maar ik weet dat jullie het beter kunnen doen! Het is ongeveer 300 miljoen mijl in omtrek en ongeveer 1 AU in straal (d.w.z. 93 miljoen mijl). Het is samengesteld uit materiaal met een treksterkte die dicht bij die van de sterke kernkracht ligt. Het is ongeveer even zwaar als alle planeten in een sterrenstelsel.

In "Bill, The Galactic Hero" worden schepen aangedreven door een "Bloater Drive" die ervoor zorgt dat het schip zich uitbreidt tot het zo groot is als de melkweg. Als de schepen zo groot zijn, staan ​​de individuele atomen zo ver uit elkaar dat niemand de aanwezigheid van het schip opmerkt. Het schip wordt vervolgens op een andere locatie teruggebracht tot de oorspronkelijke grootte.

In The Galaxy Railways is er een interstellair spoorwegsysteem van galactische afmetingen. (Dit is hetzelfde universum als de Harlock Saga en Galaxy Express 999)

Schlock Mercenary heeft een stroomgenerator die is opgebouwd uit de galactische kern. Het was oorspronkelijk gebouwd als een soort Trojaans paard (de wezens die het ontwierpen wilden dat ons melkwegstelsel vernietigd werd, de wezens die het bouwden werden misleid door te denken dat het slechts een generator was). Het werd niet langer een bom en alleen als generator bewaard door een alliantie van vrijwel alle ingewijden, samen met de vorming van de grootste AI die er is.

In het Star Trek-universum is het zeker het Borg Collective. Het omvat een aanzienlijk deel van ons melkwegstelsel.

In Peter Watt's Blindsight is het buitenaardse artefact Rorschach ongelooflijk massief (hoewel in de schaduw van een nabijgelegen planeet), maar er zijn aanwijzingen dat het constant groeit, mogelijk groter dan de plantengrootte.

In Alastair Reynold's Pushing IJs, de structuur waarin de schepen vastzitten, is ontworpen en aan het einde wordt aangegeven dat de grootte enorm is (mogelijk lichturen op schaal).

In Time Keeps on Slippin, een aflevering van Futurama, gebruikt Fry een Bad-Ass Gravity Pump om een ​​hele hoop sterren te verplaatsen om een ​​bericht aan Leela te spellen . Het bericht luidt:

"I Love You, Leela."

In de Endymion -boeken van Dan Simmons lieten de Ousters gemodificeerde bomen in een baan rond een ster groeien, met de bedoeling deze uiteindelijk volledig in een levende Dyson-bol te omsluiten. Ik herinner me de uitdrukking "Laat de grootte van continenten achter". Hoewel ze dat in het boek niet deden, was hun plan om dit uiteindelijk met andere sterren te doen, en ze misschien te verbinden, om de ruimte ertussen met leven te vullen. Ik geef ze de eer dat ze groot denken.

Ook, in Carl Sagan's Contact ,

helemaal aan het einde van de boek wordt vermeld dat een bericht verborgen is in de cijfers van PI, wat suggereert dat alle ruimte / tijd door iets is gecreëerd ...

In Terry Pratchett's Strata is het de taak van de hoofdrolspelers om bewoonbare planeten te bouwen met een valse geschiedenis, zoals fossielen voor wezens die nooit echt hebben bestaan. Er lijkt een onweerstaanbare drang te bestaan ​​bij dergelijke bouwers om kleine onmogelijkheden als handtekening op te nemen. De personages leren meer tijdens het boek, en ...

Aan het einde van het boek vinden de protagonisten een van die kleine aanwijzingen dat hun universum door mensen is gebouwd met dezelfde "kenmerkende" gewoonte.

In het Stargate-universum ontdekte Rush dat de Destiny was gelanceerd om een ​​verborgen bericht te onderzoeken dat op de kosmische microgolfachtergrond is geschreven. Vermoedelijk was enige intelligentie die bestond vóór het bestaan ​​van ons universum in staat om deze boodschap te plaatsen met behulp van onvoorstelbare fysica. Helaas wordt de serie beëindigd, dus we zullen nooit achterhalen wie (of wat) het heeft gemaakt met welk doel. Maar het omvat wel het hele universum!

In massa is dit misschien niet erg groot, maar in termen van de schaal van de afstand die het aflegt, is het ENORM - de stargate is in de stargate-serie. Een reeks wormgattransporten die niet alleen dit melkwegstelsel overspannen, maar ook verbinding maken met een ander (Andromeda) sterrenstelsel.

Wat dacht je van de "Fleet of Worlds" - de thuisplaneten van de Pierson's Puppeteer race. Bestaande uit de eigenlijke thuiswereld, "Haard" genaamd, en zijn landbouwwerelden, gerangschikt in een vijfhoekige Klemperer-rozet. en versneld tot 80% van de lichtsnelheid door inertieloze aandrijvingen.

In de Cyberiad van Stanisław Lem bouwt iemand een gigantische robot uit bijna alle materie in het heelal. Het hele verhaal is nogal ironisch, maar het kan nog steeds in aanmerking komen.

De structuur die eenvoudigweg bekend staat als The City of the Megastructure in Tsutomu Nihei's Blame! lijkt alles te overtreffen anders hier.

Het is een klassiek geconstrueerde structuur (dwz geen kwantum "er is een heel universum binnenin!" uitlopers) die zich ruwweg bolvormig naar buiten uitstrekt vanaf het centrum van het zonnestelsel naar een punt op of voorbij het baan van Jupiter. Het wordt voortdurend uitgebreid en wordt gebouwd door onbeheerste AI's. Het heeft meerdere niveaus ('de megastructuur' verwijst nominaal naar de constructies die de niveaus scheiden, maar is soms ook een afkorting voor het geheel) en dus is het theoretische 'bewoonbare volume' enorm, hoewel in de praktijk maar weinig gebieden zuurstof of zwaartekracht hebben, of gebrek aan moordende androïden, of enz.

Nominaal maakt dit het een Dyson-bol, of liever een reeks Dyson-bollen, maar ik ben niet op de hoogte van enig ander fictief werk dat een Dyson-bol uitbeeldt die zo groot is . Het heeft ook enkele elementen van een Matrioshka-brein, aangezien er een soort computernetwerk doorheen lijkt te lopen.

Ik heb voor de dyson-sfeer gestemd als de grootste realistische. Als je iets wilt dat niet zo groot is, maar misschien wel realistischer - dan komt de cultuur uit de boeken van iain banks. Schepen die mijlen lang zijn, miljoenen mensen huisvesten, andere schepen huisvesten en in staat zijn om andere schepen te bouwen.

Misschien niet de grootste, maar de computers in David Zindells A Requiem for Homo Sapiens-trilogie, waarbij The Broken God de eerste was, zijn de computers werkelijk enorm en beslaan 300.000 planeten met elke planeetcomputer geassocieerd met een ster om deze van stroom te voorzien. De plot gaat over mensen die van normale mensen worden uitgebreid tot elk van deze computers, en sommige van de enorme computergevoelige entiteiten die worden ontmanteld tot kinderspeelgoed, nadat ze zijn vernietigd. Een werkelijk uitstekende serie boeken die het lezen waard zijn, over het overwicht van de mens, geschreven in de poëtische taal van Zindell.

In het Perry Rhodan Multiverse hebben we

1. De Loolandre is het hart van de eindeloze armada met een diameter van minstens vier lichtjaren
2. Het Tiefenland is een schijvenwereld met een diameter van één lichtjaar (en elke lichtseconden een zenderkoepel)

Wat dacht je van The Stone van Greg Bear's EON . De beschrijving ervan is dat het eindeloos was, groter van binnen dan van buiten; een uitgeholde asteroïde verbond TARDIS-mode met The Way, een cilindrische kunstmatige ruimte met een diameter van twaalf kilometer en oneindige lengte.

In het vervolg, Eternity , wordt onthuld dat de Weg niet werkelijk oneindig is; het eindigt met het openen in een klein universum (eindig maar onbegrensd). De lengte van de Weg is moeilijk te berekenen aan de hand van het boek, maar aangezien het de Geshels minstens enkele duizenden jaren subjectieve tijd kost om er met bijna de lichtsnelheid overheen te reizen, zou een ruwe schatting van een miljard lichtjaar conservatief.

In het boek Hex van Allen Steele wordt een Dyson-bol beschreven, maar dan gemaakt van zeshoeken, 1000 mijl (K? Ik ben het vergeten, maar 1000 van de eenheden) lang, 100 mijlen breed, elk als een aparte habitat.

Ja, ik weet dat er Dyson-bollen zijn genoemd, maar dit is er een interessant voorbeeld van. 36 biljoen biopods (elke arm van elke hex).

Een ander voorbeeld van Dyson Sphere kan zijn in de Hunted Earth-serie van Roger Mcbride Allen (helaas maar twee boeken, maar geweldige!)

• Ring of Charon
• Shattered Sphere

Ik denk dat we allemaal "The Death Star" hier vergeten en het ultieme wapen zo groot als een paar honderd zonnen.

Is er geen ruimte-operareeks waarin een (duidelijk) verdwenen buitenaards ras letterlijk een melkwegstelsel heeft uitgehouwen? Ik herinner me zelfs dat er een soort toeristen deze melkweg bezoeken. Ik herinner me zelfs dat het geen melkwegstelsel is, het is een ketting van sterren, die met elkaar verbonden zijn door ... een typisch Ancient Disappeared Race-middel. Volgens de uitstekende opmerking van Timday is het de kiimt-thuiswereld in Night's Dawn hyper-enorme trilogie van Peter F. Hamilton.

Het Magog World Ship is vrij groot, ik kan geen feiten vinden over zijn grootte, maar het is een zonnestelsel met minstens 11 planeten.

Vanaf het tweede seizoen van Lexx creëerde Mantrid een von Neumann-sonde-drone van zijn eigen arm. Uiteindelijk wordt Mantrid misleid om alle Mantrid-drones, die op dat moment alle materie in het oorspronkelijke universum van Mantrid hadden verteerd, naar één plek op te roepen.

De Mantrid-drones verzamelden alle materie in een universum en creëerde kunstmatig een grote crunch toen Mantrid hen opriep naar dezelfde locatie.

Men zou kunnen zeggen dat het creëren van een parallel universum zou voldoen aan de voorwaarden van de vraag van het OP.

• Het torbeast in Neal Asher's Cowl creëerde parallelle tijdlijnen.
• Brandon Mulls Beyonders - ontwikkeld universum
• Alistair Reynolds ' Absolution Gap - parallel universum dat uiteindelijk is vernietigd door malafide terraforming-machines (geen geconstrueerd universum, maar elk terraforming-systeem dat een universum kan uitschakelen, zou redelijk groot moeten zijn)

en andere ...

Voor het antwoord van de massa ga ik met de zenderstations in star trek voyager allemaal samen daar waar een paar honderd maar elk werd aangedreven door een zwart gat als je maar ze samen hebt, heb je veel massa verzonden ze waren kunstmatig gemaakt

Borg's Hypercube.

In Star Trek: Alien Spotlight - Borg strips, vond Picard een punt in Spacetime dat een draaikolk van Temporal Energy was waarop veel toekomstige evenementen plaatsvonden. gebalanceerd (volgens berekeningen van gegevens). Nadat hij er doorheen was gesprongen, kwam Enterprise-E Borg uit de toekomst tegen. Ze vonden Borg's Hypercube die heel erg groot was, waarvoor Enterprise-E op een mier leek.

Cybertron.

Het getransformeerde en ontwikkelde lichaam van Primus. Het was vroeger de thuisplaneet van de Transformers-robot. Het formaat is aanzienlijk groter dan de aarde. Bekijk het lichaam dat opduikt vanuit de ruimebrug voor de aarde, zoals weergegeven in de film Transformers: Dark of the Moon :